Vanochtend was ik bij netwerkclub La Red met de volgende 1 minuut pitch, een verkorte versie van het sprookje uit hoofdstuk 3 (over spelregels) van het Sprookjesboek voor Uitblinkers dat ik schrijf:

“Waarom  moet ik dit stomme t-shirt aan?” vroeg  Prinses Gretha
Ze trok voor Handeman het shirt strak met daarop in grote letters: ‘Materie’.
“Voor deze spelregel heb ik je mobieltje nodig”, zei Handeman onverstoorbaar.
Met tegenzin en nog wat boos gaf de prinses haar iPhone af.

De man liep met de mobiel gericht op het meisje een rondje om haar heen.
“Zo, nu ben je bits en bytes in het geheugen”, zei hij, en op dat moment was Gretha verdwenen.
“Doe normaal!”, schreeuwde het meisje vanuit haar mobiel. “Laat me eruit”.
“Komt goed”, zei Handeman en verbond het apparaatje aan een pc.

Na wat aanpassingen in het bestand drukte hij op afdrukken.
En nu werd de prinses weer 3D  in laagjes opgebouwd.
“Goh, ik wist niet dat dit al kon”, zei Gretha, zodra ze een mond had.
In sprookjes wel, grijnsde de klusser.

Zodra ze af was rende het meisje naar een spiegel.
“Ik lijk nog oké,” moest Gretha toegeven, “alleen mijn t-shirt is anders.
Er staat ‘Energie’ op.”

“Juist,” zei Handeman, “dus is de moraal van dit verhaal:
Alles is energie – materie én digitaal!”

 

*Prinses Gretha, de hoofdpersoon in het sprookjesboek moet 32 inzichten verwerven. DHZ’er Handeman is een van de drie helpers.