De switchpitch is een fenomeen binnen de businessclub Conn-X-e, waarbij twee leden een pitch over elkaar houden.

Dit keer was ik gekoppeld aan Sandra Heuer, van Vital Places. Vital Places maakt werk- en leefomgevingen gezonder. Een gezond binnenklimaat is van essentieel belang voor onze gezondheid en onze productiviteit. Voor Sandra presenteerde ik het volgende businesssprookje:

De vitale geschiedenis van Nederland

De Schepper keek tevreden neer op zijn creatie ‘Aarde’. Niet alleen had hij weer een nieuwe klomp materie tussen de andere planeten gehangen, maar hij had er: … verlichting op aangebracht, … natuur aangeplant, … voldoende water aangelegd om de boel sappig groen te houden – … en een systeem voor zuivere lucht geïnstalleerd. Sterker nog, deze mooie omgeving was al in gebruik – door vele dieren en sinds kort (nou ja, relatief dan) door de mens. In grote lijnen stond de aarde er goed bij. Nu moest de mens, als slimste schepsel, zelf ook wat gaan ondernemen.

Hij wierp zelfvoldaan nog een laatste blik over het aardoppervlak. Maar … wat was dat? In de laagste landen was nog helemaal niemand gaan wonen! Dit was zijn eer te na.

Als voorlopig laatste aanmoediging om dit gebied te cultiveren inspireerde hij een jonge vrouw uit een naburige Germanië om het drassige Nederland in te trekken. En om de ontwikkeling een handje te helpen besloot hij een engel naar beneden te sturen. Zijn kritisch oog viel op engel Joost* die hij dadelijk naar hem ontbood. Beste Joost, sprak hij, ik heb een mooie klus voor je. Je gaat als vogel naar een land dat nog helemaal leeg is. En jij mag het gebied met je architectonische talent invullen.

Dat is aardig wat werk voor één vogel, sprak Joost. Mag ik iemand meenemen? De Schepper zag de redelijkheid van dit verzoek in en riep engel Sandra bij zich.

Jullie gaan als valken, sprak de almachtige, Joost Valk en Sandra Valk.
Dan ga ik liever als Heuer, sprak Sandra.
En de Grootheid, die als Schepper van Al niet wilde toegeven dat hij vergeten was wat een ‘Heuer’ was, stemde daar met een zuinig knikje mee in.  Het tweetal vertrok terstond en toog onmiddellijk aan het werk. En het duurde dan ook niet lang of Valkenburg, zoals ze hun standplaats noemden, kende zijn eerste grot.

Intussen doolde de eenzame bewoonster van de Laagland, die de oer-Hollandse naam Grietje droeg, wat doelloos door het lege gebied. Het was toevallig zomervakantie, dus noodzaak tot koortsachtige activiteit was er niet, maar Grietje bekroop allengs het gevoel dat er iets miste. En de Schepper, die deze ledigheid met even lede ogen aanzag besefte dat hij hier – toegegeven – half werk had geleverd.

Gelukkig voor het verhaal is zoiets bij het echte schepwerk zo opgelost en zo kon het gebeuren  dat de jonge meid, van de ene op de andere moment werd geconfronteerd met een jongeheer, Hans.
De bedoeling van deze ingreep van bovenaf werd nog wat versterkt door het feit dat Hans geen kleding droeg, en Grietje trouwens ook niet, want dat was nu eenmaal zo in die tijd.

Het stel was opmerkelijk snel van begrip en in no-time was Grietje in blijde verwachting.

Nou heeft Nederland wel eens een mooie zomers, maar aan alles komt een eind. En nu bleek al ras waarom Nederland niet eerder bevolkt was: het is een groot deel van het jaar simpelweg te koud om er zonder kleren rond te lopen. Het stel zocht dus een goed onderkomen voor de winter en doolde in wat straffer tempo door het platte landje.

Nu deed Limburg in die tijd al veel aan promotie en het was dan ook niet toevallig dat Hans en Grietje gelokt werden naar de enige heuvel aan de horizon. Zij vonden daar, met enige hulp van twee vogels die voorop vlogen, een comfortabele grot met een uitzonderlijk natuurlijke aankleding. Dat was ook maar net op tijd, want nauwelijks was er een kribbe met wat heui klaargezet of het eerste kind, Willem, kwam ter wereld. En die eerste boorling smaakte naar meer. Er volgde binnen een jaar een Willem II, daarop een Willem III en toen ook nog een stuk of wat Willemientjes, IV, V en VI.

Met elke nieuwe telg moest eenieder een beetje verder inschikken en het duurde niet lang of de grot moest groter. Joost had dit allang zien aankomen en een oplossing bedacht. En Sandra had allang een projectplan klaar en de benodigde gereedschappen  besteld. Op hun aanwijzingen zaagde de familie grote blokken uit de mergel en werkte deze een voor een naar buiten. En toen de grot flink uitgemergeld was bood deze weer ruim plaats voor eenelk.

Doch de kinderen werden groter en maakten kennis met bloemen, bijen en naburige jongelui die allemaal kwamen mee-eten. De Schepper keek goedkeurend naar deze bevolkingsaanwas, maar Hans en Grietje konden wel een pannenkoekhuisje of iets dergelijks extra gebruiken om hun kroost met aanhang onder te brengen.

Naar dit moment hadden Joost en Sandra eerlijk gezegd al weer reikhalzend uitgekeken. Vliegensvlug ontrolden zij hun plan voor passend woonruimte. Onder hun strakke regie trok de familie de uitgestoten mergelblokken op tot moderne onderkomens. 

Daglicht dat tot nu toe slechts door de grotopening naar binnen drong mocht nu door vele ramen binnenstromen. En ook vers drinkwater stroomde onder hun leiding het huis binnen. Het aanwezige groen werd smaakvol in het ontwerp verwerkt en zo ontstonden Vital Places die hun tijd ver vooruit waren.

Het concept stond als een huis. En het duurde niet lang of hun initiatief kreeg navolging. Romeinen trokken bij Lobith het land binnen en dreigden het succesvolle concept te stelen.

Nu kwam een andere kracht van Sandra van Vital Places aan het licht. Vita betekent leven en zij maakte een leven dat het een lieve lust was. Vervolgens sprak Joost zijn talent voor verbinding aan en voor ze er erg in hadden waren deze raven gezwaluwstaart en partners geworden.

Zo gingen vrije vogels de samenwerking aan met leveranciers in vloerbedekking, hydrocultuur – ja, toen al – infrastructuur, interieuraankleding en met makelaars. Want er viel voor het eerst ook wat te makelen.

Op dat moment in de geschiedenis leek de taak van het illustere duo erop te zitten. Overal in Nederland kwamen huizen en later ook scholen, kantoren en fabrieken. Joost en Sandra mochten van hun Opperbaas terugstijgen naar hun natuurlijke habitat. En ze kregen de zevende hemel toegewezen om naar hartenlust nieuwe concepten uit te proberen.

De oorspronkelijke zorg van Joost om zoveel mogelijk het natuurlijke karakter in gebouwen in te brengen raakte echter zonder hun bezielende leiding helaas al snel uit het zicht. Gebouwen werden zo uitgebreid dat er binnenin geen daglicht meer te bekennen was. Ventilatiesystemen werden slecht onderhouden en waren een bron van bacteriën en virussen. De o zo zuiverende planten maakten plaats voor stoffige bureaus en kale kasten … En toen de elektriciteit en later computers werd uitgevonden kregen gebruikers ook nog een portie straling te verduren.

De Schepper was hevig verontrust over deze ziekmakende gebouwen en vroeg zijn engelen nog eenmaal orde op zaken te stellen.
Maar dan wel als mensen, stelde Sandra voor. Dat integreert wat makkelijker.
En zo togen zij als architecten, business developers en project managers naar een stukje drooggelegd polderland.

En daar verkondigden zij met vuur hun verhaal van minder arbeidsverzuim en hogere productiviteit in gezonde gebouwen aan HR-managers, schoolbesturen en projectontwikkelaars. Ze lieten met hun innovatieve concepten zien hoe het beter kon. Met Vital Lights … puur drinkwater … absorberend en zuurstof producerend groen in het pand … elektrosmog… eh … elektrosmokkelaars. Nee, hè? … – u hoort wel dat uw verteller daar geen verstand van heeft Nou ja, nog veel meer.

Zij ontwierpen zelfs modulaire, klikbare woningen. Zeg maar woonlego waarmee je hele VitalVillages kunt bouwen. Tijdelijk en permanent.

De Schepper zag bewonderend toe op het goede werk dat zij verrichten, en besloot het tweetal nog een handje te helpen. Gewoon, omdat er héél veel zieke gebouwen zijn en nog steeds héél veel zure, zuinige inkopers. Dus hij inspireerde Glen Noordwijk en Herman Sars** tot het oprichten van een businessclub in Hoofddorp. En daarna in Nieuw-Vennep. En Sandra tot deelname. En mensen in de club tot switch pitches. En twee vestigingscoördinatoren tot het samengaan in de vakantie.

En zo kon het gebeuren dat iemand vandaag in een Conn-X-e- vergadering vroeg om Sandra een handje te helpen om iedereen bewust te maken van de meerwaarde van gezonde gebouwen en huizen waarin het welbevinden van de gebruikers en bewoners centraal staat. En Sandra en het prachtige, loffelijke concept van VitalPlaces aan te bevelen bij iedereen die iets met gebouwen en mensen te maken heeft

Nou … En zo leeft iedereen binnenkort nog langer en gelukkiger.

*Joost is de zakelijk partner van Sandra Heuer
**Glen Noordwijk en Herman Sars zijn met henk de oprichter van businessclub Conn-X-e.